timajos-go-vietnam.reismee.nl

Nachttrein en Sapa

De taxi bracht ons naar het station, waar we met de nachttrein naar Sapa zouden gaan. Het was een beetje zoeken, maar spoor 9 kwam in beeld.

Van tevoren wisten we niet wat we moesten verwachten. Volgens de website zouden we een luxe cabine met 4 bedden krijgen, met muziek en flatscreen tv. In de praktijk bleek dit toch iets minder te zijn. Er waren inderdaad 4 bedden, er was een speaker, zonder muziek en er was een flatscreen tv met ruis. Alles oogde wat oud, maar het zag er wel schoon uit. Hier moesten we dus 9 uur in verblijven en ook slapen. Dat slapen is uiteindelijk niet helemaal gelukt. Alle drie hebben we een soort hazenslaapjes gedaan, meer niet. De trein schommelt en beweegt alsof je op een boot op een wilde zee vaart, maar goed dat we de reispilletjes mee hadden. Om het half uur kwam er een mannetje langs die riep dat hij koud bier en koude cola had en snacks. Natuurlijk tegen driedubbele prijs, dus dat hebben we alvast geleerd voor de terugweg dan nemen we dat zelf mee.

Om kwart voor 6 's ochtends kwamen we aan in Lao Cai waarna we nog een uurtje moesten reizen naar Sapa. We werden opgehaald door een chauffeur met een splinternieuwe auto, type MPV echt geschikt voor de bergen. De auto was echter zo nieuw dat hij waarschijnlijk nog niet wist hoe alles werkte, waardoor we de hele weg met open raam hebben gereden omdat hij de airco niet kon vinden en z'n ramen anders besloegen.

De chauffeur dropte ons bij het hotel, waar we hebben ontbeten en een kleine rugzak klaarmaakten voor onze trekking ( achteraf te klein, we hadden te weinig mee)

Na het ontbijt werden we opgehaald door onze gids voor de komende twee dagen Zaza. Een lieve jonge vrouw van 21 jaar. We begonnen aan onze twee daagse trekking naar de verschillende bergvolken/stammen.

De eerste dag zouden we 15 km lopen en de tweede dag 12 km. We mochten kiezen "easy" of "hard" . We kozen voor easy ;-) om te beginnen. We wandelden eerst een stuk over de weg, waarna we van de weg afgingen en de rest over onverharde paden liepen. Af en toe was het behoorlijk klimmen, de kuitjes werden gevoeld! Onderweg zagen we een mooi groen berglandschap met mooie vergezichten en uitgestrekte rijstvelden. We lunchten in een kleine tent onderweg, waar we werden omringd door de vele vrouwen van de verschillende stammen. Allemaal proberen ze wat aan je te verkopen. Natuurlijk hebben we ons weer twee waarschijnlijk veel te dure en nutteloze tasjes aan laten smeren, maar ja, je moet ook af en toe eens de plaatselijke bevolking steunen........

Na de lunch weer verder. Onze gids wees ons op een plaatselijke plant die veel wordt gebruikt om kleding mee te maken en kleuren. Deze plaatselijke plant kwam ons wel heel bekend voor en zou bij ons veel geld waard zijn : Wiet ! De bermen hier staan er vol mee. Natuurlijk zijn er al toeristen geweest die de mensen erop hebben gewezen wat je ermee kunt, maar toch blijven ze deze planten anders gebruiken. Slechts een enkeling rookt het op.

Na zo'n kwartier lopen begon het te regenen. Gelukkig waren we voorbereid, dus de cape kon om. Het duurde het niet zo lang meer voor we de eindbestemming bereikten. Een plaatselijke familie,waar we de nacht zouden doorbrengen.

Dat was wel even slikken want tja, ze leven toch anders dan wij en we moesten slechts op wat matrasjes op de grond liggen. Tim riep meteen ; 'prima!' want die had de wifi ontdekt. Hoe ver je ook van de bewoonde wereld af zit en in wat voor gehucht ook, er is overal wifi. Maar goed, ondertussen kwam de regen met bakken uit de lucht, dus blijven maar!

Er bleken nog 11 andere toeristen te slapen, we waren met een internationaal gezelschap, Fransen, Amerikanen, Chinezen en Vietnamezen, plus honden,puppies, kippen en ongetwijfeld de nodige insekten. In de WC hing al een enorme spin. Ogen dicht en niet nadenken hebben wij een aantal keren gedacht. Tevens kwamen we hier erachter dat we te weinig mee hadden. ( geen tandenborstel en tandpasta, geen shampoo, geen kam, geen slaapkleding) Maar wel onze oplader en mobiele telefoon, soms moet je prioriteiten stellen , hahahaha.

We kregen heerlijk versgemaakt avondeten en Tim heeft het eten met stokjes, in tegenstelling tot zijn moeder, al aardig onder de knie.

Na het eten werd de tafel leeggemaakt en kregen we Happy Water als toetje. Dat bleek zelfgestookte rijstwijn te zijn. Dit was zo sterk dat het meer op jenever of iets dergelijks leek. De kaarten werden gepakt en samen met alle andere toeristen speelden we nog een spelletje. Wie af was moest een borrelglaasje van dat spul achterover slaan. Gelukkig (of niet) hebben we geen glaasje hoeven te nemen. We zaten met z'n allen in de huiskamer van deze familie. En hoe anders is dat. Een grote open ruimte iedereen loopt in en uit inclusief de honden en de kippen. Er wordt gekookt op een houtvuurtje. Geen luxe bankstel of iets dergelijks. De enige zichtbare luxe is een tv (nog met zo'n toeter aan de achterkant) en een oude computer. Door de regen stond de huiskamer blank en moesten ze om het kwartier wat emmers water naar buiten hozen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Dit was altijd zo als het regende werd ons verteld.

Om een uur of 9 ging iedereen richting z'n matras en kon je een klamboe er omheen vouwen zodat er geen muggen of ander ongedierte bij je kon komen. Al snel was iedereen in diepe slaap. Het was helemaal stil, het enige wat je hoorde was het geluid van de regen of af en toe een blaffende hond in de verte.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!