Hue

De vlucht naar Hue is voorspoedig verlopen. Om 10 uur staan we op Hue Airport, een stuk kleiner dan het vliegveld van Hanoi, maar ook dit ziet e verder prima uit. We worden opgehaald en naar ons hotel gebracht. Een klein hotelletje in het oude gedeelte van de stad. We boeken meteen een sightseeing tour voor de volgende dag en hup door naar de kamer Prima kamer met alles erop en eraan. Zoals in zoveel hotels hier staat er een laptop voor je klaar met internet en er is een minibar, airco, een bad. We blijven hier twee nachten.

Nadat we zijn geinstalleerd gaan we lopend langs de rivier richting de Citadel, dat is een paleis van de sultan liggend in de zogenoemde verborgen stad. Het verkeer is hier een stuk rustiger dan in Hanoi, je ziet hier ook meerdere toeristen op de fiets.

Bij de Citadel aangekomen lopen we wat rond en maken wat foto’s. We besluiten niet naar binnen te gaan, we hebben alle 3 geen zin om de oudheden te bezichtigen, morgen gaan we dit nl ook al doen.

We lopen wat rond en komen langs wat oude amerikaanse tanks en vliegtuigen uit de Vietnamoorlog. Dit is de eerste keer dat we hier wat van zien, de mensen hebben het er wel over, maar in het Noorden zag je er weinig van. Ongeveer 70 km hier vandaan ligt de zogenaamde DMZ Zone, de gedemilitariseerde zone die het land in 2 delen verdeelde ; het communistische noorden en het zuiden. In 1976 werd Vietnam weer 1 land. In en rond deze zone vallen nog jaarlijks vele slachtoffers door oude bommen en mijnen die nog steeds volop aanwezig zijn, overigens op meerdere plekken in Vietnam. Helaas hebben we geen tijd om deze zone te bezoeken, maar verderop in Vietnam gaan we nog de tunnelstelsels uit deze oorlog bekijken.

Via een markt lopen we langzaam weer terug richting hotel, waarna we na een kleine opfrisbeurt richting de restaurants wandelen.

En dat zijn er vele hier.

We eten heerlijk voor nog geen 10 euro. Joost is helemaal in zijn nopjes want het bier is hier maar 80 a 90 cent. Een flinke besparing in het budget dus hahaha want in de andere Aziatische landen is het bier juist heel duur.

De volgende ochtend zitten we om 8 uur aan het ontbijt, want om 9 uur gaan we een trip doen langs een buitenverblijf van een keizer uit ongeveer 1825, daarna een verblijf van een andere keizer van ongeveer 1915 en als laatste weer een ander verblijf uit de 18e eeuw. Daarna ronden we de tour af met een boottochje over de parfumrivier.

Het eerste verblijf van de keizer is het grootste en oudste verblijf wat we zien vandaag, het lijkt wel een dorp. Allerlei verblijven, die momenteel vollop worden gerestaureerd. Helaas begint het halverwege weer te regenen zodat we onze zoveelste paraplu van deze vakantie kopen. We weten dat we in de regentijd reizen, maar deze regentijd is anders dan die we tot nu toe hebben meegemaakt. Het regent echt iedere dag, de ene keer wat harder dan de andere en soms wat druppels, maar we hebben nu nog geen dag gehad dat het niet heeft geregend. Sterker nog, we hebben de zon nog niet gezien. Maar goed dat mag de pret niet drukken, daar komen we ook niet voor.

Het tweede verblijf ziet er wat moderner uit en dat klopt ook want dit verblijf is ongeveer 100 jaar jonger. We maken weer wat foto’s en reizen verder naar het derde verblijf. Dit is weer wat ouder en dat zie je meteen. Dit verblijf kent meer Chinese invloeden en ook dat is goed te zien.

Na dit bezoek vertrekken we naar de rivier, waar we eerst een pagode bij een boedistische tempel bezoeken en vervolgens stappen we op een boot die ons terug brengt via de parfumrivier naar Hue.Op de boot staan 3 stoeltjes voor ons klaar, we zijn dus de enigen op de boot. Het is een oude boot met een drakenhoofd als boeg. Het schijnt dat het vroeger langs deze rivier heel erg lekker rook, vandaar de naam. Daar is dus nu niets meer van over, dan kunnen ze hem beter rioolrivier noemen, hahaha.

De boot zet ons af vlak bij ons hotel en we lopen door voor een lekker lunch in 1 van de vele restaurantjes.

Na de lunch gaan we even in de relaxstand, helaas niet bij een zwembad, maar op de kamer. Het is niet anders.

Morgen vertrekken via de toeristische route naar onze volgende bestemming: Hoi An.

Halong Bay

We zijn met de taxi naar ons vertrekpunt gebracht en vandaar uit begint de vier uur durende reis naar Halong Bay. We zitten in een kleine bus met nog 11 andere toeristen. De reis is zoals in zo veel Aziatische landen best wel een avontuur. Iedereen doet hier waar hij zin in heeft, alles rijd kris kras door elkaar en vooral veel toeteren. Wordt er in andere landen nog wel eens getoetert bij een gevaarlijke bocht of op een kruispunt, hier toetert men overal en vooral heel veel. Daar wordt je af en toe best gek van. En je vraagt je af of er nog iemand naar al dat getoeter luistert of dat men gewoon toetert omdat nu eenmaal zo hoort.

Onderweg worden we natuurlijk nog twee keer gedropt voor commerciele doeleinden. De eerste keer onder het mom van een plaspauze worden we afgezet bij een hal vol met allerlei prullaria zoals houtsnijwerk, beeldjes en andere souvenirs en de tweede keer krijgen we te zien hoe er parels worden gekweekt in Halong Bay, dit wordt in 5 minuten uitgelegd en vervolgens krijg je een kwartier de tijd om allerlei mooie sieraden met parels aan te schaffen.

Dan zijn we eindelijk in de haven van Halong Bay, het wemelt er van de boten en we zijn natuurlijk nieuwschierig naar onze boot. We worden eerst op een kleinere boot neergezet, want onze boot kan niet tot aan de pier varen. Die lelijke oude kleine boten vallen dus gelukkig al af. Na ons trauma met boten op Flores hopen we nu op beter. En gelukkig, het is beter, voor ons ligt een mooie en best wel grote witte boot, waar we de komende twee dagen op verblijven. Omdat we er ook op moeten slapen is het natuurlijk nog wel een dingetje hoe dat slapen dan zal gaan. Als we de boot binnen stappen zijn we al blij verrast, wat een luxe. Er staat een loungebank en er zijn meerdere tafeltjes met zitjes. Dit ziet er goed uit. Dan verzamelen we bij de bar en krijgen wij de sleutel van onze kamer. Kamer ? Ja kamer, we hebben een echte 3 persoonskamer, best ruim voor zo’n boot , met 3 bedden een eigen wc en een eigen douchen en zelfs met airco. Dit is meer dan wij verwacht hadden. We hebben er zin in ! Een kleine tegenvaller; het weer. Het is zwaar bewolkt en af en toe regent het. Maar vol goede moed gaan we van start. We varen richting een eiland, waar we de grootste grotten in de baai gaan bezoeken. Overal om ons heen zijn kleine eilandjes, het is echt heel mooi. Terwijl we varen krijgen we de lunch geserveerd en ook deze valt niet tegen. Heerlijk eten en meer dan genoeg. Met de buikjes rond stappen we even later de boot af een van de eilandjes op. Na een kleine klim komen we bij de ingang van de grotten. Gelukkig wel want het begint net weer te plensen. De grotten zijn echt heel groot, met allerlei mooie lichtinvallen. We brengen hier ongeveer een half uur in door en daarna gaan we weer terug naar de boot. Inmiddels regent het nog harder dus zeiknat komen we op de boot aan. Volgens de planning gaan we nog een half uurtje varen en dan gaan we kayakken tussen smalle doorgangen tussen de eilandjes, maar helaas, het is inmiddels ook gaan onweren en het is niet meer veilig om te gaan kayakken. De boot blijft liggen voor de nacht.

We vermaken ons met wat spelletjes met de andere gasten, spanjaarden en fransen. Het is al bijna donker als de motoren van de boot weer aan gaan en we weer varen. We vragen waar we heen gaan en er wordt ons verteld dat we meer beschut gaan liggen omdat er veel wind komt en dan liggen we wat veiliger. Op onze nieuwe plek aangekomen wordt er een andere boot aan die van ons vastgekoppeld ook omdat dit veiliger zou zijn en de wind minder grip heeft op de boten. Pas later horen we dat tyfoon Haiyan op de noord vietnamese kust afkwam. Gelukkig is hij voor de kust afgezwakt, maar het heeft behoorlijk gespookt op het water. Wij hebben hier niets van meegekregen en lagen lekker te slapen in onze hut aan boord. De dag erna mochten de boten niet uitvaren en werden alle tours gecancelled, toen moesten wij nog terug, maar goed dat wij dit allemaal niet wisten........

Na een goede nachtrust en een redelijk ontbijt hoor ik van Joost dat ik weer een klein legertje kakkerlakken heb gemist in de badkamer. Wat jammer. Het regent weer behoorlijk helaas, maar we varen vrolijk door naar een eiland met een uitkijkpunt, waar je de hele baai kunt overzien. Vol goede moed stappen we de boot af en beginnen aan een enorme klim naar boven. Het was even droog, maar halverwege zijn we alweer nat. Het uitzicht was prachtig en na de nodige foto’s dalen we weer af, om kletsnat weer onze boot op te stappen.

Nog een half uurtje varen we verder naar een eiland waar we wat toeristen afzetten en anderen weer ophalen, waarna we weer terug gaan naar het vaste land. De toeristen die aan boord komen vertellen ons van het noodweer van de afgelopen nacht. Niks van gemerkt dus. We varen terug naar de wal en de regen lijkt wel niet meer te stoppen, ook is het harder gaan waaien. Na zo’n uurtje varen en na de lunch met zelfgemaakte loempia’s staan we weer op het vaste land. Vervolgens kunnen we aan de terugreis beginnen. Dit keer met 1 commerciele stop, de parels worden nu overgeslagen. De rit duurt lang en de bus zit vol, te vol eigenlijk. Ook in de bus horen we dat iedereen terugmoet uit Halong Bay vanwege de tyfoon. We vragen ons af of dit waar is, het viel toch wel mee... Tot we terug in ons hotel zijn en de eigenaar ons ook vraagt of we het een beetje hebben overleefd, en als we dan een beetje aan het surfen zijn op internet het bericht tegen komen op nu.nl dat er in Vietnam 600.000 mensen zijn geevaccueerd ivm tyfoon Haiyan en dat deze zelfde tyfoon op de filippijnen enorm heeft huisgehouden en veel slachtoffers heeft gemaakt komt het besef. Dus toch, ik geloof dat we enorme mazzel hebben gehad. Het gebied wat is geevaccueerd gaan we morgen heen en daar waar de tyfoon aan land is gekomen komen we net vandaan. Terwijl dit speelde lagen wij prinsheerlijk te slapen.

En nu ook naar bed, want morgen vroeg op om naar Hue te vliegen.

Sapa, dag 3

Het is ochtend en we zijn terug in ons hotel in Sapa. Het is nou niet direct het meest luxe hotel, maar we hebben in ieder geval een bed en schone lakens. Daar is dan ook alles mee gezegd. Verder stelt het niet veel voor. Het is vies, het ruikt er vreselijk muf en naar nu blijkt (Joost had even wijzelijk zijn mond gehouden) hadden we ook gezelschap van een aantal kakkerlakken.

Het regent best wel, dus ons voornemen om een plaatsje verderop te bezoeken laten we snel varen. We besluiten maar wat rond te lopen in Sapa en de vele winkeltjes te bezoeken. Er kan genoeg geshopt worden, alle merken op gebied van outdoor en trekking zijn aanwezig in de Vietnamese uitvoering.Goed nagemaakt en dus zijn we twee herenjassen van The North Face rijker.

We drinken een drankje in een bar en lunchen daarna weer in een ander restaurant. Zo brengen we de dag een beetje door, want het regent maar door. We trekken zelfs een vest en dichte schoenen aan, want door al die regen voelt het wat frisser.

Uiteindelijk wachten we in de bar van ons luxe hotel met heerlijk frisse wc tot we worden opgehaald en naar de nachttrein worden gebracht. In de bar worden we nog getrakteerd op de verhalen van een nederlands gezin, die hetzelfde als alle andere toeristen hier hebben gedaan, maar natuurlijk net even beter en net even echter dan de rest.............

Om 6 uur worden we opgehaald en naar de trein gebracht. Voor de oplettende lezer : Het is inmiddels gelukkig droog geworden want anders hadden we weer de hele tocht met de ramen open gereden, want ik denk niet dat onze chauffeur zijn auto inmiddels begrijpt. Overigens denken wij dat hij dit nog niet weet omdat de taal op zijn navigatiescherm engels is en hij waarschjinlijk de knop naar het vietnamees nog niet heeft gevonden.

Bij de trein aangekomen nemen we afscheid van de chauffeur en kunnen we al gauw instappen. Daar wacht ons een verrassing, we krijgen gezelschap in onze slaapcoupe; in 1 van de bedden komt een jonge vietnamese toeriste te liggen. Behalve het licht van het schermpje van haar mobiel hebben we niets van haar gemerkt gelukkig.

Om half 5 in de ochtend komen we aan in Hanoi en rijden we rechtstreeks naar ons hotel, waar we 2 uur de tijd hebben om te douchen, om te kleden en te ontbijten, waarna we doorreizen naar Halong Bay aan de Noordkust van Vietnam.

Sapa deel 2

Al vroeg in de ochtend zijn de mensen wakker. Ze staan soms al om 4 uur op,hangt er vanaf wat ze moeten doen, maar ze doen dat omdat het dan nog koel is. Wij stonden om half 9 op en wonder boven wonder hadden we goed geslapen op onze matrasjes. Het ontbijt werd gemaakt en na het ontbijt stond de 2e trekking op het progamma. Omdat het heel veel had geregend was de route die we zouden nemen heel erg glad geworden. We gingen dus via de alternatieve route. Gelukkig was het droog. Halverwege moest de cape weer even aan, maar het viel mee. Wederom liepen we door een schitterend landschap en prachtige omgeving. De tocht eindigde bij een waterval, waar het heerlijk koel was. Na een flinke klim omhoog wachtte ons een koel drankje en stond er een auto voor ons klaar om ons terug te brengen naar Sapa. Wat een schitterende ervaring was dit !!

Nachttrein en Sapa

De taxi bracht ons naar het station, waar we met de nachttrein naar Sapa zouden gaan. Het was een beetje zoeken, maar spoor 9 kwam in beeld.

Van tevoren wisten we niet wat we moesten verwachten. Volgens de website zouden we een luxe cabine met 4 bedden krijgen, met muziek en flatscreen tv. In de praktijk bleek dit toch iets minder te zijn. Er waren inderdaad 4 bedden, er was een speaker, zonder muziek en er was een flatscreen tv met ruis. Alles oogde wat oud, maar het zag er wel schoon uit. Hier moesten we dus 9 uur in verblijven en ook slapen. Dat slapen is uiteindelijk niet helemaal gelukt. Alle drie hebben we een soort hazenslaapjes gedaan, meer niet. De trein schommelt en beweegt alsof je op een boot op een wilde zee vaart, maar goed dat we de reispilletjes mee hadden. Om het half uur kwam er een mannetje langs die riep dat hij koud bier en koude cola had en snacks. Natuurlijk tegen driedubbele prijs, dus dat hebben we alvast geleerd voor de terugweg dan nemen we dat zelf mee.

Om kwart voor 6 's ochtends kwamen we aan in Lao Cai waarna we nog een uurtje moesten reizen naar Sapa. We werden opgehaald door een chauffeur met een splinternieuwe auto, type MPV echt geschikt voor de bergen. De auto was echter zo nieuw dat hij waarschijnlijk nog niet wist hoe alles werkte, waardoor we de hele weg met open raam hebben gereden omdat hij de airco niet kon vinden en z'n ramen anders besloegen.

De chauffeur dropte ons bij het hotel, waar we hebben ontbeten en een kleine rugzak klaarmaakten voor onze trekking ( achteraf te klein, we hadden te weinig mee)

Na het ontbijt werden we opgehaald door onze gids voor de komende twee dagen Zaza. Een lieve jonge vrouw van 21 jaar. We begonnen aan onze twee daagse trekking naar de verschillende bergvolken/stammen.

De eerste dag zouden we 15 km lopen en de tweede dag 12 km. We mochten kiezen "easy" of "hard" . We kozen voor easy ;-) om te beginnen. We wandelden eerst een stuk over de weg, waarna we van de weg afgingen en de rest over onverharde paden liepen. Af en toe was het behoorlijk klimmen, de kuitjes werden gevoeld! Onderweg zagen we een mooi groen berglandschap met mooie vergezichten en uitgestrekte rijstvelden. We lunchten in een kleine tent onderweg, waar we werden omringd door de vele vrouwen van de verschillende stammen. Allemaal proberen ze wat aan je te verkopen. Natuurlijk hebben we ons weer twee waarschijnlijk veel te dure en nutteloze tasjes aan laten smeren, maar ja, je moet ook af en toe eens de plaatselijke bevolking steunen........

Na de lunch weer verder. Onze gids wees ons op een plaatselijke plant die veel wordt gebruikt om kleding mee te maken en kleuren. Deze plaatselijke plant kwam ons wel heel bekend voor en zou bij ons veel geld waard zijn : Wiet ! De bermen hier staan er vol mee. Natuurlijk zijn er al toeristen geweest die de mensen erop hebben gewezen wat je ermee kunt, maar toch blijven ze deze planten anders gebruiken. Slechts een enkeling rookt het op.

Na zo'n kwartier lopen begon het te regenen. Gelukkig waren we voorbereid, dus de cape kon om. Het duurde het niet zo lang meer voor we de eindbestemming bereikten. Een plaatselijke familie,waar we de nacht zouden doorbrengen.

Dat was wel even slikken want tja, ze leven toch anders dan wij en we moesten slechts op wat matrasjes op de grond liggen. Tim riep meteen ; 'prima!' want die had de wifi ontdekt. Hoe ver je ook van de bewoonde wereld af zit en in wat voor gehucht ook, er is overal wifi. Maar goed, ondertussen kwam de regen met bakken uit de lucht, dus blijven maar!

Er bleken nog 11 andere toeristen te slapen, we waren met een internationaal gezelschap, Fransen, Amerikanen, Chinezen en Vietnamezen, plus honden,puppies, kippen en ongetwijfeld de nodige insekten. In de WC hing al een enorme spin. Ogen dicht en niet nadenken hebben wij een aantal keren gedacht. Tevens kwamen we hier erachter dat we te weinig mee hadden. ( geen tandenborstel en tandpasta, geen shampoo, geen kam, geen slaapkleding) Maar wel onze oplader en mobiele telefoon, soms moet je prioriteiten stellen , hahahaha.

We kregen heerlijk versgemaakt avondeten en Tim heeft het eten met stokjes, in tegenstelling tot zijn moeder, al aardig onder de knie.

Na het eten werd de tafel leeggemaakt en kregen we Happy Water als toetje. Dat bleek zelfgestookte rijstwijn te zijn. Dit was zo sterk dat het meer op jenever of iets dergelijks leek. De kaarten werden gepakt en samen met alle andere toeristen speelden we nog een spelletje. Wie af was moest een borrelglaasje van dat spul achterover slaan. Gelukkig (of niet) hebben we geen glaasje hoeven te nemen. We zaten met z'n allen in de huiskamer van deze familie. En hoe anders is dat. Een grote open ruimte iedereen loopt in en uit inclusief de honden en de kippen. Er wordt gekookt op een houtvuurtje. Geen luxe bankstel of iets dergelijks. De enige zichtbare luxe is een tv (nog met zo'n toeter aan de achterkant) en een oude computer. Door de regen stond de huiskamer blank en moesten ze om het kwartier wat emmers water naar buiten hozen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Dit was altijd zo als het regende werd ons verteld.

Om een uur of 9 ging iedereen richting z'n matras en kon je een klamboe er omheen vouwen zodat er geen muggen of ander ongedierte bij je kon komen. Al snel was iedereen in diepe slaap. Het was helemaal stil, het enige wat je hoorde was het geluid van de regen of af en toe een blaffende hond in de verte.

Goodmorning Vietnam

Maandagochtend vertrokken we met de taxi richting Schiphol. Om 7 uur stonden we bij de incheckbalie, die volautomatisch was, met andere woorden er was niemand meer aanwezig, je moet alles zelf doen. Koffer in een bak, label printen, labelen en volgende. Misschien wel een besparing voor de KLM, maar voor ons duurde het zo langer. Maar het is vakantie, dus wat maakt het uit.Wat overigens wel verbetert is, is dat je maar 1 keer je handbagage door de scan haalt en daarna niet meer. Ook mocht het water weer gewoon mee tot aan de gate.

Met een vertraging van een uur vertrokken we richting Parijs, waar we een overstap rechtstreeks naar Hanoi hadden. Ook in Parijs hadden we nog een half uur vertraging, maar uiteindelijk zaten we in het vliegtuig richting Vietnam. Klein tegenvallertje weer, zit je allemaal met je eigen tv-scherm, werkt het niet. Dat was balen, voor ons gevoel duurde de reis hierdoor wel wat langer.

Vroeg in de ochtend landden we op het vliegveld in Hanoi. Een zeer modern vliegveld, het deed zelfs westers aan. Later hoorden we dat dit vliegveld net een half jaar is geopend.

Na de landing moesten we door naar een balie om ons visum op te halen. Honderdvijfendertig dollar lichter konden we door de douane en naar buiten, waar we werden opgewacht door een taxi. Na een rit van ongeveer 20 minuten over een ook weer zeer moderne en dan ook pas geopende snelweg kwamen we aan bij onze eerste bestemming: Hanoi.

We werden afgezet in een smalle drukke straat, waar het een komen en gaan was van brommertjes en auto's. We vroegen ons af waar we heen moesten, maar halverwege kwam een man met een herdershond ons tegemoet ; dat was Cees, de man waar we onze eerste week bij hebben geboekt. Hij woont sinds 14 jaar in Hanoi en heeft daar een soort pension. De eerste nacht verblijven we bij hem, waarna we naar Sapa vertrekken. Wel even wennen aan de warmte , die vochtige tropische warmte.

Na wat gerust te hebben vertrokken we met de taxi richting het oude centrum van Hanoi, waar we meteen kennismaakten met het seizoen waarin we reizen, nl het regenseizoen. Met andere woorden, het begon te regenen, eerst zachtjes, maar later best hard. Ondanks dat hebben we toch het centrum een beetje kunnen verkennen, Tim een paar nep Nikes gescoord, lekker gegeten en weer met de taxi terug. Zo'n ritje met de taxi kost ongeveer 2 a 3 euro, voor dat geld zit je ongeveer een kwartier a 20 minuten in de taxi.

Na een heerlijke nachtrust en een goed ontbijt vertrokken we weer naar het centrum. Dit keer hebben wij een soort stadstour geboekt met een electrische open autootje. Die rijd je voor 6 euro de hele stad door langs alle bezienswaardigheden. Onderweg kun je stoppen wanneer je wilt, een foto maken en weer door. Daarna nog een soort tempeltje bezocht op een eilandje in het meertje wat midden in het oude centrum ligt, waarna we naar een luxe winkelcentrum zijn gelopen. Gucci, Prada, Louis Vuitton alle designers die je kunt bedenken waren aanwezig. Alleen gingen we daar niet naar toe voor deze merken, maar voor de koelte, want in zo'n Mall is het heerlijk koel. Lekker fris en afgekoeld en met volle buikjes konden we daarna weer terug naar ons pension, waar we ons klaar maakten voor de nachttrein naar Sapa.