Goodbye Vietnam

Vandaag zijn we na het ontbijt met de taxi richting het centrum gereden. We hebben maar 1 missie : shoppen. We hebben al best wel veel gekocht, maar er kan altijd meer bij.

En geshopt hebben we, op de kleurrijkemarkt en in de winkeltjes er omheen. Resultaat: kleding, 4 paar nikes en een nieuwe Samsonite reiskoffer en eigenlijk wilden we nog wel meer, maar onze koffers zitten echt vol nu.

De vakantie eindigt zoals hij is begonnen, nat, het regent namelijk weer.

Vietnam, land van bergen en van water. Een land in het door ons geliefde Azië, wat we nog niet kenden, maar wat zeker hebben leren kennen. Een mooi land en een leuk vakantieland. Leuke mensen, vrijer dan in sommige andere aziatische landen. In vergelijking met bijvoorbeeld sommige delen van Indonesië schoner en beter ontwikkeld. Makkelijk bereisbaar en zeer de moeite waard. Ondanks dat het weer af en toe niet helemaal meewerkte hebben we genoten van deze weken. Het mooie en groene Noorden, Ha Long Bay, met zijn mooie rotspartijen in de zee,het warme midden, met het superleuke Hoi An en de grote Mekong Delta. Allemaal hoogtepunten. Wij vonden het zeer de moeite waard.

Goodbye Vietnam,

Morgenochtend vliegen we weer naar huis.

Bedankt voor iedereen die heeft meegelezen, en voor al jullie reacties, ook dat vonden we super. Een mooie herinnering is weer gemaakt !

Saigon

Als we bij ons hotel aankomen zijn we blij verrast. Ik wist dat we luxe hadden geboekt voor de laatste dagen, maar dit ziet er wel heel goed uit hoor. We hebben een soort suite, met twee slaapkamers, twee badkamers, een woonkamer, wasmachine, droger en zo ongeveer 4 airco’s, alles wat je kunt bedenken is er. Lekker zwembad en ook een jacuzzi. Eén minpuntje……het regent. Ondanks dat nemen we toch een duik in het zwembad en daarna in de jacuzzi.

Op de kamer teruggekomen lijkt het ons handig onze kleding te wassen, dan hoeft dat niet meer als we thuiskomen. Dus, was uitgezocht, de machine in en draaien maarrrrrrr. En ja, daar gaat het dus weer mis, want zodra het programma is afgelopen wil ik d deur open doen en die gaat dus niet open. Wat we ook doen, hij blijft dicht. Dan maar even googelen naar de gebruiksaanwijzing. Die vinden we snel, maar als we doen wat daar in staat gebeurd er nog niks. Uiteindelijk bellen we maar naar de roomservice. Deze staat al snel voor de deur, werpt een blik op het apparaat en stelt vakkundig vast dat wij hem stuk hebben gemaakt. We hebben het niet goed gedaan, we hadden het programma af moeten wachten en dan pas de deur open moeten doen. Best wel knap dat hij dat zo aan de buitenkant kan zien. Hij belt ergens naar toe en vervolgens gaat de telefoon in de kamer en krijg ik een dame aan de lijn, die zegt dat de monteur heeft geconstateerd dat het onze eigen schuld is en dat we 400 duizend dong moeten betalen voor de schade. Nou is dat geen spectaculair bedrag, want dat is maar ongeveer 16 euro, maar het gaat natuurlijk wel om het principe dus ik zeg meteen dat we dat niet betalen, omdat wij niets fout hebben gedaan. Ze sputtert wat terug en inmiddels heeft de monteur de handgreep van de deur in zijn hand, afgebroken….Sterk spul! Hij maakt vervolgens de machine open aan de achterkant en verteld na ongeveer 5 minuten dat het een defect is in de machine en dat het niet onze schuld is. Hoe snel kan iets weer veranderen. Hij belt weer met de dame en zij belt mij weer. Ze geeft aan dat ze met haar manager moet overleggen over de kosten, maar dat de machine gemaakt wordt en dat we hem dan weer kunnen gebruiken. Ik geef nogmaals aan dat wij niets betalen omdat wij niets fout hebben gedaan. Het komt goed zegt ze…….Nou, dat zullen we bij het uitchecken dan wel zien.

Maar goed, de machine is dus gemaakt, de was draait weer en om er zeker van te zijn dat wij toeristen niet weer zo stom zijn, moeten we als het programma klaar is naar de roomservice bellen en dan komt er iemand om de deur van de wasmachine open te doen. Hahahahaha, hoe is het mogelijk. Maar prima hoor, we kunnen zelfs midden in de nacht bellen zeggen ze….

Dan kijken we nu nog even een filmpje en dan gaan we morgen een flinke shopsessie houden.

Saigon

Mekong Delta, deel 2

Het hotel, of eigenlijk de Homestay ziet er heel mooi uit. Smaakvol ingericht en een lekkere grote kamer met airco. De eigenaar, Pierre, is een Vietnamees die 21 jaar in Frankrijk heeft gewoond, dus hij weet wel wat de Europeanen willen. We zitten dus in een luxe homestay, er is zelfs een jacuzzi. Het ligt echt midden in de Mekong Delta. Er kunnen geen auto’s komen, overal zijn grote en kleinere aftakkingen van de rivier en er zijn alleen maar paadjes waar je kunt lopen, fietsen of op de scooter kunt rijden.

We krijgen een lekker koud welkomst drankje en we worden begroet door de hondjes van de eigenaar Wat een leuke beestjes. Eentje raakt erg aan ons gehecht en blijkt het hele verblijf niet bij ons weg te slaan.

Nadat we zijn gesetteld besluiten we eerst de omgeving wat te voet te verkennen. We lopen over een smal pad met aan de ene kant een rivier en aan de andere kant huizen. Overal zitten de mensen buiten voor hun huis. Er wordt naar ons gelachen en gezwaaid en we worden zelfs uitgenodigd om wat te drinken. We lopen eerst een stuk naar de ene kant toe en vervolgens weer terug en dan de andere kant in. Er staan redelijke huizen tussen, maar ook hutten. De mensen leven hier echt heel eenvoudig. We zien ze afwassen in de rivier, zichzelf wassen, zelfs tandenpoetsen. De rivier ziet er echt niet schoon uit en als we het vragen aan de Pierre zegt hij ook dat dat niet kan, de rivier is behoorlijk vervuild. Maar ja die mensen hebben niets anders en weten niet beter.

We eten deze dagen Vietnamese pot en we kunnen eigenlijk niet kiezen. Dus staat er meteen al iets met garnalen op het menu. Oh Oh, gelukkig maken ze ook iets zonder vis, omdat ik had aangegeven geen vis te lusten. Het eten smaakt verder prima en ze doen erg hun best om het ons naar de zin te maken.

De volgende ochtend staan we vroeg op, ongeveer 6 uur, om naar de drijvende markt te gaan. Deze markt is een van de grootste van de regio. Er worden voornamelijk groenten en fruit verhandeld. Mensen die rond de rivier wonen komen er met hun bootjes naar toe om daar groenten en fruit te kopen en verkopen. De markt start al om half 6 in de ochtend en duurt tot een uurtje of 9.

Wij zijn er rond half 8 en helaas regende het voordat we aankwamen, dus waren er wat minder boten dan normaal. Maar evengoed is het leuk om te zien. We zijn ook wel eens bij een drijvende markt in Thailand geweest, maar deze was meer opgezet voor toeristen. De markt hier is wat oorspronkelijker.

Na het bezoek aan de markt varen we weer terug naar onze homestay, waar we ontbijten. De rest van de dag brengen we door op het terras aan het water en we maken ook nog even gebruik van de jacuzzi.

De volgende ochtend gaan we na het ontbijt samen met de buurman een fietstocht maken naar een cacaoboerderij. We fietsen over de kleine smalle paden en overal worden we weer vrolijk begroet. We maken her en der een foto en stoppen bij de cacao boerderij. De eigenaar komt ons begroeten en vertelt vol trots dat zijn cacaobonen naar Amerika worden verkocht, maar ook naar Nederland en België. Hij laat ons de verschillende stadia zien van de groei van de vrucht en laat ons ook proeven. Op het einde krijgen we nog een glaasje warme chocomel ( hoe verzin je het met die hitte) gemaakt van zijn cacao. Erg leuk.

Na de cacaoboerderij fietsen we verder en komen we bij een plaatselijke tempel uit. We maken daar een kleine stop en fietsen daarna weer verder. We stoppen nogmaals bij een andere homestay. Deze ziet er een stuk armoediger uit en is volgens mij ook een beetje vergane glorie. Ik zou er niet willen zitten. Een ouder echtpaar biedt ons een kopje thee en wat fruit aan en de oude man laat ons vervolgens en bepaald soort fruit zien wat op zijn land groeit. We mogen proeven en het smaakt een beetje als mandarijn, maar het ziet er totaal anders uit. We hebben dit eigenlijk nog nooit gezien, maar het is wel lekker. Zo vers uit de boom.

Na deze stop fietsen we weer terug en nemen gauw een koud drankje, want we hebben het behoorlijk warm. De rest van de dag relaxen we weer op het terras samen met ons nieuwe hondenvriendje.

Vanochtend vroeg opgestaan om naar Saigon te vertrekken. Pierre brengt ons eerst met de boot naar Can Tho en vervolgens gaan we met de bus richting Saigon. Voor iets minder dan 5 euro reizen we in ongeveer 3 uur naar Saigon. Daarvoor krijg je ook nog een klef broodje en een flesje water erbij. De bus heeft er goed de sokken in en we staan dan ook echt 3 uur later in Saigon.

Mekong Delta

We zitten om half 10 aan het ontbijt en vragen de manager om een auto voor ons te regelen om ons naar Can Tho te brengen, dat is een plaats in de Mekong Delta. In het gebied ligt een groot aantal rijstvelden. Vietnam was de op twee na grootste wereldexporteur van rijst, na Thailand en India, wat voor een groot gedeelte te danken is aan de opbrengsten in de Mekongdelta.

Het regelen van de auto levert een discussie van ongeveer 20 minuten op met de manager over wat een normale auto is of niet. Wij hebben om een private car gevraagd en hij laat ons een foto zijn van een bus. In onze ogen is dit een bus, er kunnen namelijk minstens 14 mensen in zitten. Wij willen geen bus, maar een gewone auto. De discussie die we hebben is niet te beschrijven, maar uiteindelijk is het ons gelukt en komt er een normale auto, die ons naar Can Tho brengt. Als het aan de manager lag zaten we met z’n drieën in een 14-persoons bus.

De rit naar Can Tho duurt ongeveer 4 uur, een flinke rit dus. De chauffeur spreekt geen woord engels, dus daar hebben we ook niets aan en we hebben het idee dat we hem af en toe een beetje wakker moeten houden. Maar goed, aan het einde van de rit komen we toch waar we zijn moeten en worden we door de eigenaar van ons hotel opgewacht bij de rivier. Het laatste gedeelte doen we met de boot, omdat er geen auto’s kunnen rijden. We zitten echt midden in de Mekong Delta. Midden tussen het plaatselijke leven.

Ho Chi Minh City ( Saigon)

We vertrekken al vroeg naar het vliegveld voor onze vlucht naar Ho Chi Minh City. Alles verloopt voorspoedig en om 9 uur staan we na een vlucht van een klein uur op het vliegveld van HCMC waar we worden opgehaald en naar ons hotel gebracht. Helaas hebben we een chauffeur die geen Engels spreekt, maar wel heel goed is in racen en toeteren. En wat is het hier een chaos zeg. We zijn toch aardig wat gewend, maar zoveel brommers en scooters als hier hebben we zelfs niet in Indonesië of Bangkok gezien. Rijen dik overal waar je kijkt.

Na ongeveer een half uur komen we aan bij ons hotel waar we vriendelijk worden ontvangen met vers fruit en ijswater. Meteen een tour geboekt naar de tunnels uit de Vietnamoorlog.

Omdat de kamer nog niet klaar is wandelen we wat rond in de omgeving van het hotel. Niet echt een inspirerende omgeving, gelukkig zitten we hier maar 1 nacht. Naast het hotel zit een fish spa, dus lekker nog even met de voetjes tussen de visjes.

We zijn inmiddels weer in het hotel en de kamer is verder prima. Ruime kamer, schoon en mooi afgewerkt.

Om 13.00 worden we opgehaald om naar het tunnelcomplex te gaan. Onderweg krijgen we wat informatie van de gids en zien we verder alleen heel veel verkeer. Na ongeveer anderhalf uur zijn we er.

Het tunnelcomplex van C? Chi is een immens netwerk van ondergrondse tunnels in het district Chu Chi van Saigon. Het complex is onderdeel van een nog groter tunnelnetwerk dat vrijwel onder het gehele land doorloopt. De tunnels waren de locatie van verschillende militaire campagnes tijdens de Vietnamoorlog. De tunnels lopen zelfs tot aan Cambodja. Het betreft ongeveer 250 km aan tunnels en er zijn 3 niveaus. De tunnels zijn heel smal en krap, niet gebouwd voor de Europeaan. Het gedeelte wat wij te zien krijgen is speciaal voor de toeristen iets ruimer gemaakt, maar dan nog is het er behoorlijk krap. Je kunt 100 meter afleggen door de tunnels en ongeveer om de 20 meter is een uitgang gemaakt. Ik red de eerste uitgang niet eens want na 2 meter op m’n hurken door de donkere nauwe en benauwde tunnel vlieg ik al terug. Gelukkig was ik de achterste, anders had ik niet terug gekund. Tim komt bij het eerste gat naar boven en Joost red de volle 100 meter. Een deel heeft hij op zijn knietjes moeten doen, maar hij is wel de enige van ons drieën die het hele stuk heeft gedaan.

We krijgen verder veel uitleg over hoe men toen leefde en hoe het er aan toe ging in de tunnels. Heel interessant. Ook leuk om dit in het echt te zien. We hebben natuurlijk wel eens de verhalen gehoord en films gezien, maar nu krijg je een goed beeld van hoe dat was. Ongelofelijk dat men zo kon leven.

Na deze excursie gaan we weer met de bus terug en komen we moe aan bij ons hotel. We proberen nog en restaurant te vinden, maar we komen tot niets beters dan een soort Vietnamese McDonalds, waar de hamburgers dus echt niet te eten zijn..

Hoi An, deel 2

Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt besluiten we twee scooters te huren. Tim in de juichstand want die vindt dat helemaal geweldig. Het liefst zou hij zelf rijden, maar dat mag gelukkig niet. Ze noemen het scooter, maar eigenlijk is het bijna wel een motor want met 125 cc kan zo’n ding behoorlijk hard. Harder als de scooters bij ons. Helm is ook hier verplicht, maar die zien er wat anders uit dan bij ons. Een soort kleine dopjes, anders is zo’n ding natuurlijk veel te warm. We huren de scooters voor 6 euro voor de hele dag, geen geld dus.

We gaan op weg, met de strandspullen mee, want het is weer prachtig mooi weer. We toeren eerst een stuk richting het noorden van Hoi An, daar is niet zoveel te beleven, dus we draaien weer om en rijden richting de oude stad. Daar scoren we even wat foto’s met een blauwe lucht, want dat ziet er echt anders uit en we nemen even een lekkere fruit shake. Daarna crossen we weer door richting het strand. Vlakbij het strand ligt een nieuw gedeelte rechte weg en daar is het heel rustig. Van Joost mag Tim hier een klein stukje heen en weer rijden. Tim door het dolle natuurlijk, ik vind het wat minder en de plaatselijke bevolking vindt het ok geweldig en staat lachend en zwaaiend aan de kant. Tim rijd keurig netjes met een stoere blik en grote grijns op zijn gezicht heen en weer. Na de nodige foto’s en filmpjes hiervan parkeren we de scooters en gaan we lekker op het strand liggen.

Het is echt een superstek hier. Mooi strand, rustig, relaxed, het zeewater is echt lekker en je krijgt gratis vers fruit. Top locatie !

Na het strand vertrekken we weer richting hotel om daar nog even een lekkere duik in het zwembad te nemen.

’s Avonds rijden we op de scooter naar de oude stad, waar we bij een Vietnamees restaurant tussen de locals een heerlijke maaltijd eten.

De volgende dag zien we weer een strak blauwe lucht en besluiten we nogmaals rond te crossen op de scooters. En crossen wordt het….

We hadden op de fiets een paar dagen ervoor een in aanleg zijnde brug gezien. Een grote hoge brug, waar we met de fiets bijna niet tegenop konden en die we halverwege zijn omgedraaid. Op de scooter gaat dat natuurlijk heel makkelijk, dus daar gaan we…..

Via een klein vissersdorpje komen we bij de brug en rijden er overheen. Aan de andere kant van de brug lijkt het wel of we in een andere wereld terecht komen. Geen toeristen, geen restaurants, alleen maar plaatselijke kleine winkeltjes. Het is er heel mooi en we rijden lekker door. We stoppen af en toe voor een foto en voor het mooie uitzicht.

Na een tijdje rijden vragen we ons af waar we zijn en Joost kijkt even op de navigatie van zijn telefoon, we blijken een behoorlijk eind van Hoi An af te zijn, dus we willen langzaam weer terug. De wegen hier zijn zo klein en af en toe onverhard, dat niet alles op de navigatie is terug te vinden. We rijden de richting op van een grote weg. Op de navigatie zie Joost een snelweg en de enige mogelijkheid om richting Hoi An te gaan is die weg. Nou is een snelweg niet de snelweg die wij kennen, want je mag er ook op lopen en fietsen, brommeren, wat dan ook, maar het is wel 4 baans. Er rijden dus ook grote vrachtwagens op en alles rijd kris kras en toeterend door elkaar. Maar goed, we moeten wel, er is geen andere route. Dus hup de snelweg op. Na ongeveer 10 km moet er dan een afslag zijn zodat we weer op de rustige wegen kunnen rijden. Die afslag vinden we dus niet. Op de navigatie staat hij wel, maar we vinden hem niet. Uiteindelijk nadat we omgekeerd zijn (dat kan ook hier op de snelweg) zien we een jongen op een brommer die ons vragend aankijkt. Hoi An !! roepen wij en hij wuift dat we hem moeten volgen. Als we hem volgen stopt hij bij een opening in de vangrails en daar zie je een onverhard paadje vol met kuilen en stenen, naar beneden toe, waar hij vanaf rijd. Joost rijd er achteraan, maar ik ga daar niet vanaf, toedeledoki. Ik blijf dus staan, Joost heeft zijn scooter geparkeerd en loopt naar boven, om vervolgens die van mij naar beneden te sturen. Ik loop er achteraan. Lekkere afslag…

De jongen op de scooter rijd nog een minuut of tien voor ons om ons de weg te wijzen. Bij een benzinepomp nemen we afscheid en bedanken hem.

Vanaf de benzinepomp is het nog een behoorlijke tuf voor we weer op bekend terrein zijn. We rijden weer naar het strand. Heel even trekken we het gas vol open. Als ik 100 op mijn teller zie staan laat ik mijn gas toch maar los, ik had het gas nog niet helemaal open, wat gaan die dingen hard zeg. We hebben meer dan 60 km afgelegd en willen eerst even lekker wat drinken en eten. Op onze favoriete stek blijven we hangen tot het donker wordt, waarna we weer naar het hotel rijden en opfrissen in het zwembad.’s Avonds eten we voor de laatste keer in de oude stad.

Onze dagen in Hoi An waren zeer relaxed en met mooi weer. Het is echt een leuke plaats en een aanrader. Morgen vertrekken we naar Ho Chi Minh City ( Saigon) waar we 1 nacht blijven en dan doorreizen naar de Mekong Delta.

Hoi An

Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt, besluiten we ondanks de regen, naar de oude stad te gaan. Dit oude centrum staat op de werelderfgoed lijst va UNESCO en moet erg mooi zijn. Ons hotel verstrekt gratis fietsen, dus op de fiets rijden we richting het centrum. Het is ongeveer tien minuten fietsen.

Het ziet er gezellig druk uit. Veel toeristen, maar ook veel lokale bevolking. We zetten onze fiets op een stoep, maar zoals op zoveel plekken staat er meteen een dame naast ons die parkeergeld wil hebben. Prima, voor 5000 dong mogen we onze fiets hier neerzetten. 5000 dong is ongeveer 20 cent, dus vooruit met de geit. We lopen het centrum in, waar we een toegangsticket voor de oude stad kopen. Met dit ticket mag je zo vaak in en uit als je wilt. Het ziet er allemaal heel leuk uit. Geel gekleurde huisjes afgewisseld met houten huisjes, veel winkeltjes en vooral heel veel kledingmakers. Hoi An staat bekend om zijn kledingproductie en je kunt het zo gek niet bedenken of zij maken het of maken het na. En voor weinig. Als je wilt naaien ze er ook nog Armani in…..

We wandelen wat rond en lunchen aan de rivier. Af en toe is het zelfs even droog. We kopen eetstokjes voor Tim en een shirt voor mij en voor we het weten zitten we bij een dame in haar shop voor een handgemaakte colbert voor Joost. We moeten stevig onderhandelen maar uiteindelijk wordt er voor 58 euro en 3 drankjes een colbert van cashmere voor Joost gemaakt. Terwijl Joost zijn maten worden opgenomen krijgen Tim en ik een gratis nek massage van de coupeuse. We zijn benieuwd wat het gaat worden. Morgen kan hij het ophalen.

Na deze aankoop kopen we nog twee leuke lampen voor de veranda en dan fietsen we langzaam aan weer terug naar het hotel. Even wat relaxen en dan fietsen we weer terug naar de oude stad om te gaan eten. Collega Frank had een tip voor een restaurant gegeven, dus dat willen we wel proberen. Maar kennelijk hadden meer mensen deze tip gekregen (al dan niet van Frank

De volgende dag worden we wakker en als we naar buiten kijken is het zowaar droog. Na het ontbijt fietsen we richting de oude stad om Joost zijn jasje op te halen. Spannend !!! En het ziet er goed uit hoor. Het zit als gegoten.

We hebben een fietstocht gedownload van internet en die start in het centrum, dus daar willen we nu mee beginnen. Na wat uitzoeken vinden we de start en fietsen maarrrrrrr. Het is nog niet zo makkelijk als wij dachten, dus om de zoveel meter staan we weer stil. Wat een gedoe en wat een klote route. Omdat het vandaag de eerste dag met zon is besluiten we na zo’n 3 kwartier even af te koelen met een koud drankje. Heerlijk! Een leuk hondje houd ons gezelschap en vol frisse moed fietsen we na een half uur weer verder. De frisse moed is al snel weer verdwenen want het blijft zoeken en dus stoppen we ermee en fietsen rap weer terug naar het hotel waar we lekker afkoelen in het zwembad.

De rest van de dag hangen we hier wat rond en eten en drinken wat.

Na een goede nachtrust worden we weer wakker met een blauwe lucht en de zon hoog aan de hemel. Wat ziet de wereld er toch anders uit als het zonnetje schijnt. Ook wel eens leuk.

Vandaag stappen we weer op de fiets en doen onze eigen route. We fietsen richting een vissersdorp en zien wel wat we tegenkomen. Het is een mooie tocht en door de zon best warm. We zien veel onderweg en maken mooie foto’s. Rond het middaguur fietsen we terug naar het hotel, waar Tim een frisse duik neemt en waar we lunchen. Na de lunch vertrekken we richting, jawel, het strand. Eindelijk is het strandweer. Het is ongeveer 5 km fietsen en dan zijn we er. Er staat een lekker windje dus het is goed toeven. We worden bediend met drankjes, er staan lekkere bedjes en we krijgen gratis een bord vol met heerlijk vers fruit. Dat is nog eens klantenbinding.

Na een lekker middagje strand fietsen we terug en nemen nog een duik in het zwembad. Vervolgens gaan we weer richting restaurant voor poging 2, maar ook deze mislukt, dus dan maar weer een ander restaurant, er zijn er genoeg. Weer lekker gegeten en hup op de fiets weer terug naar het hotel.

Aankomst Hoi An

Na een lekker Mexicaans diner ter afsluiting in Hue staan we de volgende ochtend om 8 uur op om te ontbijten. We vertrekken om 9 uur via de toeristische route naar Hoi An. De tocht zal ongeveer 4 uur duren, afhankelijk hoe vaak we stoppen.

Als de taxi om 9 uur klaar staat wordt het eerst wat geprop om alle bagage erin te krijgen, maar het lukt. Oké, let’s go to Hoi An.

We rijden eerst wat over vlak land. Er wordt erg veel aan de weg gewerkt dus af en toe is het een flink gehobbel in de auto. De chauffeur spreekt een beetje Engels, maar we moeten wel ons best doen om hem te verstaan. Af en toe zeggen we maar gewoon Yes, op de gok. Maar volgens mij doet hij hetzelfde bij ons, want zijn antwoorden kloppen soms niet op onze vragen.

Vlak voor we de bergen in gaan stopt onze chauffeur bij een soort meer, zodat we wat kunnen drinken. Het restaurant is gebouwd op palen en ligt boven het water. Als we er binnen komen liggen er allerlei bakken met nog levende vissen, mossels, krabben en kreeften, die kun je uitkiezen als lunch. Dat doen we toch maar niet, maar een koel drankje en voor de mannen een omelet met rijst gaat er wel in.

Na deze stop rijden we weer verder de bergen in via de Hai Van Pass, een mooie bergpas, die bijna alleen nog door toeristen wordt gebruikt omdat er tegenwoordig een snellere route door en tunnel is. Halverwege de pas komen we langs een aantal oude Amerikaanse bunkers, waar we een korte stop maken. Helaas regent het weer eens, dus het uitzicht vanuit de bunkers is niet echt helder daardoor. Maar het was vroeger wel duidelijk een zeer strategische plek.

We vervolgen onze tocht via Danang, een redelijk grote stad, waar vandaan we over een week weer verder vliegen. Het ziet er uit als een redelijk nieuwe stad. Omdat wij voor de toeristische route hebben gekozen neemt onze chauffeur dat dan ook heel serieus en rijd letterlijk de hele stad in een slakkengangetje rond. Onze volgende stop is Marble Mountains, dat zijn bergen waar allerlei gesteente wordt gewonnen, waaronder marmer. Voordat we bij de deze stop zijn worden we natuurlijk eerst gedropt bij een soort handel in gesteente, waar we allerlei dingen zien die gemaakt worden van steen. Dit varieert van kleine geslepen steentjes tot enorme beelden voor in de tuin. Er zit niet echt iets bij naar onze smaak, dus na een snelle sanitaire stop kunnen we weer door.

Onze chauffeur stopt bij de Marble Mountains, waar je met een soort lift omhoog kunt en daar kunt rondlopen en eea bezichtigen. Omdat de tocht al redelijk lang duurt hebben we hier geen zin in en we rijden door. Nog een half uur voor we in Hoi An zijn, meldt de chauffeur.

Na een half uur bereiken we inderdaad Hoi An, alwaar we nog zo’n keer of twee ons hotel voorbij rijden voor we het gevonden hebben. Onze plek voor de komende week.

Het is klein, maar ziet er goed uit. We worden hartelijk ontvangen door de eigenaresse van het hotel en we krijgen een lekkere fruitshake als welkom. De kamer is ruim en alles zit er weer op en aan. Het hotel is nog maar 6 maanden geopend, dus het ziet er strak uit.